Franciszek Skibiński - żołnierz generała Maczka, teoretyk i historyk wojskowy

Franciszek Skibiński jest w polskiej historiografii XX wieku postacią wyjątkową, w pełni zasługującą na upamiętnienie. Był jednym z najważniejszych teoretyków i historyków wojskowych, należał także do grona żołnierzy odrodzonej Rzeczypospolitej, którzy walczyli o jej byt niepodległy i umacnianie granic. W końcowym okresie I wojny światowej zaciągnął się jako ochotnik do 1 Pułku Ułanów I Korpusu Polskiego gen. Dowbor - Muśnickiego. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił w szeregi odradzającego się Wojska Polskiego i jako ułan 1 Pułku Ułanów Krechowieckich brał udział w walkach w obronie Lwowa.

W kampanii wrześniowej w Polsce i w kampanii francusko-niemieckiej 1940 roku walczył jako szef sztabu brygady zmotoryzowanej. W okresie organizacji Polskich Sił Zbrojnych na Wyspach Brytyjskich pełnił kolejno funkcje szefa sztabu brygady, dowódcy 10 Pułku Strzelców Konnych  (pancernego) i zastępcy dowódcy 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Jako zastępca dowódcy brygady lądował w Normandii i brał udział w walkach pod Falaise. Do końca wojny w Europie zajmował różne stanowiska dowódcze. Był dowódcą brygady w 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, dowodził 3  Brygadą Strzelców, a od połowy stycznia 1945 roku 10 Brygadą Kawalerii Pancernej. Służbę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie  zakończył na stanowisku zastępcy dowódcy 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej.